Trauma verwerken of een plek geven? Geloof het of niet, uit eigen ervaring weet ik dat het niet hetzelfde is en ik heb het ontelbare keren in de praktijk ook gezien.
Een trauma verwerken is het oplossen, voor altijd er van af zijn, nooit meer last van hebben. Terwijl ‘een plek geven’ inhoudt dat je het ergens geparkeerd hebt, in je hoofd wellicht en het is er nog! En het blijft bij je en vroeg of laat gaat het weer opspelen!
Wil je meer weten? Lees dan verder.
Ik heb het ‘een plek gegeven’
Dat is wat ik regelmatig hoor van de dames die in de behandelstoel zitten in mijn praktijk in Rotterdam waar ik dames met diverse trauma’s behandel. Zij vinden dat ze geen trauma hebben, want ze hebben de gebeurtenis ‘een plek gegeven’. Maar toch, ze zitten er wel, ze hebben toch een afspraak gemaakt voor een EMDR traject, want dat ‘plek geven’ werkt niet helemaal zoals zij dat bedacht hadden.
Dit zijn vaak dames die in het verleden dingen meegemaakt hebben, misbruik in de jeugd, fysiek of mentaal mishandeld in een relatie (of erger), dames die een vervelende bevalling meegemaakt hebben en dergelijke.
En logisch gezien, weten ze dat dit achter hen ligt, dat het in het verleden gebeurd is en dat ze nu ‘veilig’ zijn. Ze hebben het ‘een plek gegeven’. Ik beschrijf dat vaak als een ladekastje achterin ons hoofd en we trekken een la open, stoppen het er in, la dicht, op slot en sleutel weggooien. Zo, dat is weg. En daarom verwachten ze dat de gevoelens die ze toen voelden, nu wel weg zouden zijn.
Trauma wegstoppen helpt niet
Wegstoppen is niet hetzelfde als verwerken!
In de loop der tijd, springen een paar van die laatjes open. Sommige eerder dan andere. De dames voelen bepaalde gevoelens die ze niet begrijpen, het lijkt op de gevoelens die ze voelden in het verleden, maar die vervelende gebeurtenis hebben ze toch een plek gegeven?
Helaas zet een trauma zich vaak ergens in het lichaam vast, we voelen het en dat is door nadenken, uitpluizen tot je een ons weegt, niet daarmee weg te krijgen! Daarom helpen gesprekken bij een psycholoog vaak niet. Dan wordt vooral alles weer herkauwd, vaak begint het uitpluizen al bijna in de baarmoeder en wordt met een slakkengang doorgezet.
Tijdens dat praten wordt vooral het voorste gedeelte van de hersenen, het laatst ontwikkeld deel, waar ons logisch nadenken zit, gebruikt. Ik vergelijk het met wanneer je in de woonkamer zit en je krijgt het een beetje koud, je naar de slaapkamer gaat, daar de verwarming aan zet, teruggaat naar de woonkamer en hoopt dat het daar warm wordt. Dat gaat niet gebeuren.
Wat ook niet helpt
Wat ook niet helpt zijn technieken die je leren om om het probleem ‘heen te dansen’ of jou proberen zo hard en sterk te maken dat je tolerantiegrens hoger wordt terwijl de trauma nog steeds niet verwerkt is!
Dit kan tot gevolg hebben dat je op een gegeven moment van die onbestendige klachten kan krijgen. Pijn in je linker grote teen, of erger. Je wordt door het ziekenhuis binnenstebuiten gekeerd en ze kunnen niks vinden, maar de pijn is er. Dan is het best mogelijk dat dit komt door een niet verwerkte trauma die ergens in je lichaam is ‘vastgezet’ en aan het ‘etteren’ is.
Wat helemaal niet helpt
Dat zijn pillen! Ja, tijdelijk, zo lang je ze slikt. Ze onderdrukken gevoelens, maar niet alleen de vervelende, ook de leuke. Waardoor je een heel ‘vlak’ persoon wordt, minder last van vervelende gevoelens, maar ook niet kunnen genieten van positieve gevoelens.
Kijk, als het niet anders kan, dan maar aan de pillen. Maar verwacht niet dat je daar weer zomaar van af komt en als je toch met de pillen stopt, dan staat de trauma nog steeds op je te wachten om verwerkt te worden!
Wat helpt wel?
Het is wellicht een open deur, maar EMDR helpt!
Als dan die dames in de stoel zitten en de behandeling ondergaan, gebeurt er vaak iets wonderlijks. De gevoelens veranderen, worden minder heftig of verdwijnen zelfs. Ik noem dat ‘van een trauma naar een herinnering’. Een herinnering waar geen gevoelens meer aan verankerd zijn. Eerst voelde je de gevoelens ook als je aan een bepaalde vervelende gebeurtenis dacht, na de behandeling is alleen het beeld overgebleven, zonder de gevoelens en men voelt zich rustig, ontspannen, licht, veilig, zelfverzekerd of sterk.
Mijn mooiste compliment was van een oudere dame die bij het begin van de 3e behandeling ineens zei: “Weet je, ik heb bij jou met 2 behandelingen meer bereikt dan 2 jaar bij een psycholoog.”
Dus wat wil je nu?
Klik je rechtsboven op de X en ga je verder zoeken naar iets ‘wat beter bij jou past’?
Of ga je eindelijk actie ondernemen en aan je issues werken zodat je het verdriet, woede, pijn of andere vervelende gevoelens los kan laten zodat je van een ‘normaal’ en onbezorgd leven kan genieten.
Maak een gratis bel afspraak, wees niet bang, je zit nergens aan vast. En ervaar het gevoel van een trauma echt verwerken, die vervelende gevoelens loslaten en een lichter een fijner leven gaan leiden.
En wil je er meer over lezen, dan kan ik je het boek van prof. dr. Bessel van der Kolk aanraden: Traumasporen (The body keeps the score):
